„Nowa szczerość”

Z powodu mojej wielkiej pasji do tenisa, dobry przyjaciel podarował mi książkę Davida Fostera Wallace'a „Tenis jako doświadczenie religijne”, w której autor zgłębia dwa tematy: US Open jako zjawisko społeczne oraz analizę Federera. Nie znałem wcześniej tego autora, ale jego wspaniały styl, który charakteryzuje się niezwykle wyrafinowaną techniką narracyjną, w połączeniu z niezwykłą umiejętnością analizy otoczenia, skłonił mnie do zgłębienia jego twórczości.

Wśród filozoficznych powodów, które skłoniły go do pisania, podkreśla koncepcję, którą nazywa „nową szczerością”, wskazując na wagę doceniania tego, na co kierujemy uwagę, jako wyboru moralnego. Stwierdza również, że decydowanie o tym, na co zwracamy uwagę i jak interpretujemy codzienne życie, determinuje to, kim jesteśmy. Wolność to nie robienie tego, co chcemy, ale wybór ram, które nie włączą autopilota. Jako użytkownik języka lub pisma, opowiada się za tym, by nie bać się poważnie rozwijać tematów, nawet jeśli brzmią naiwnie, i nie bać się narażać na śmieszność zamiast szukać schronienia w ironii lub sarkazmie. Język powinien być mostem między ludźmi, a nie tylko sprytną grą.

Jeśli czytasz komentarze pod wiadomościami sportowymi, to rozczarowujące jest to, co jest tam napisane.

Minęło ponad 25 lat od tej analizy, a obecnie żyjemy w czasach dalekich od tego sposobu myślenia. „Nowa szczerość” przewidziała problem mediów społecznościowych i tej kultury zdominowanej przez sarkazm i cynizm. Krytykujemy media społecznościowe za prowokowanie takich zachowań, gdy okazuje się, że są one jedynie narzędziem ujawniającym, kim naprawdę jesteśmy. Jesteśmy ludźmi, którzy rozumieją, że poprzez sarkazm i kpiny, czy to poprzez oryginalne frazy, czy memy, pokazujemy się jako oryginalni i inteligentni.

Niesamowite, jak wszelkiego rodzaju koncepcje ideologiczne ukształtowały naszą tożsamość. Nasza tożsamość, oparta na poprawnych kodeksach etycznych, powinna budować naszą ideologię, a zatem jesteśmy przez nią uwięzieni. Jeśli nasze pragnienia nie są spełnione, umniejszamy i pomniejszamy wartość wszystkiego, co się wydarzyło. Podam przykład ze sportu, ale to dzieje się we wszystkich dziedzinach życia. Jeśli czytasz komentarze pod wiadomościami sportowymi, to jest oszałamiające, żeby nie powiedzieć rozczarowujące, zobaczyć, co tam jest napisane. Po wspaniałych meczach tenisowych , takich jak te rozegrane przez Alcaraz, Sinnera czy Djokovica , kiedy czytasz komentarze, widzisz, jak wszyscy ci, którym nie podobało się jedno z ich działań lub którzy pokonali swojego ulubionego gracza, konstruują narrację kpin i sarkazmu, która jest całkowicie niezrównoważona. Zamiast przeprowadzić poważną i trafną analizę, opowiadają coś naprawdę kiepskiego i niesprawiedliwego. Ponieważ osoba przygnębiona niezadowolonymi faktami zostaje uwięziona przez swoją niezdolność do szczerej komunikacji. Ich brak wrażliwości sprawia, że ​​odczuwają ból i reagują agresywnie.